سلام بر ماه شکوه روح و خاکساری تن، ماه دست های نوازش آسمان، ماه گام های به عاشقی رهسپار، ماه چشم های اشک بر پیشگاه خشیت خدا، ماه دهان هاک آه و لب های زمزمه دوست ، ماه آوازهاک زخمک زاری. 

سلام بر ماه همایون پارسایان، ماه روشن دیدار در شب بی کرانه انسان، ماه یقین، ماه کتاب مبین. سلام بر ماه شورِ شوکتِ ایمان و روحِ رحمتِ رحمان. سلام بر ماه خجسته جان، سلام بر رمضان. 

رمضان، ماه میعاد است و گاه یاد. میعاد با رستخیز دوباره جان و گاه حضور در همیشه ای از نور؛ ماه شکیب تن و شادی جان. 

رمضان، بشارت رستگاری است بر پاکان و اشاراتی است به پاکی رستگاران. امیر رستگاران و پاکان و برگزین رسولان، محمّد مصطفی(ص) در پیشباز رمضان فرموده است: «ماه خدا با فرخندگی و مهر و آمرزش به شما روی کرده است؛ ماهی که در آن به بزم ربّانی بار عام یافته اید و به جرگه رادمردان درآمده اید؛ پس پروردگارتان را با نیت های راست و جان های پاک بخوانید. شوربخت است آن که در این ماه مهین به مقام آمرزش نرسد. با گرسنگی و عطش این ماه، گرسنگی و عطش قیامت را در یاد آرید؛ زبان از یاوه بدارید و دیده از ناروا بپوشید. در نماز این ماه، دست خواهش بر آستان نیایش خدا برید که به مهر بر بندگانش می‌نگرد، اگر بخوانندش، اجابت کند؛ و اگر ندایش در دهند، روی آورد، و اگر نیاز آورند، عطا کند. پیشانی، بسیار بر خاک بسایید تا از گرانباری بدکاری خود بکاهید و بدانید که خداوند به شکوه واری خود سوگند خورده که نماز خوانان و سجده گذاران را سختی ندهد. در این ماه، درِ بهشتِ خوشدلیِ خدا گشاده است، زینهار که پروردگارتان آن را بر شما فرو بندد، و دروازه دوزخِ خشمش بسته است، زینهار که آن را بر شما بگشاید...». 

الهی! به پیشباز این خجستگی، دیدار تو را چون اشک بر سر مژگان ایستاده ایم و دل به مهر مهربان رمضان داده ایم. خدایا! در این روزها، روزه مرا روزه روزه گیران راستین کن و نماز مرا، نمازِ نماز خوانان راستین، و از خواب بی خبران به هوشیاری ام ببر. در این روز، تردامنی ام را بر من ببخش، ای خداوندگار جهانیان و درگذر از من ای آمرزگار تردامنان.